مقایسه میزوپروستول رکتال و واژینال در ختم بارداری های سه ماهه اول در بیماران با سابقه قبلی عمل جراحی رحمی

مقدمه: سقط القاء شده، به معنای ختم بارداری به روش طبی یا جراحی قبل از قابلیت حیات در جنین به دلایل جنینی و مادری می باشد. اخیراً درمان های دارویی به دلیل عوارض جراحی متداول تر شده است. در این میان، میزوپروستول کاربرد وسیعی پیدا کرده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر میزوپروستول رکتال و واژینال در ختم بارداری های سه ماهه اول در بیماران با سابقه قبلی عمل جراحی رحمی انجام شد. روش­کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1389 بر روی 80 زن باردار در سه ماهه اول بارداری با سابقه سزارین قبلی که جهت ختم بارداری به بیمارستان قائم مراجعه کرده بودند، انجام شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه میزوپروستول واژینال 800 میکروگرم و میزوپروستول رکتال 800 میکروگرم قرار گرفتند. نتایج از نظر پیامد سقط و پاسخ به درمان در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار آماریspss (نسخه 5/11) و آزمون های کای اسکوئر، تی دانشجویی، من ویتنی و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: میانگین سنی افراد گروه رکتال 9/5±41/29 سال و گروه واژینال 8/5±46/30 سال بود. سن بارداری در گروه رکتال 9/1±6/9 هفته و در گروه واژینال 3/2±7/9 هفته بود. در گروه میزوپروستول رکتال 6/84% و در گروه میزوپروستول واژینال 6/75% از محصولات بارداری به طور کامل دفع شد. 6 نفر (4/15%) در گروه رکتال و 10 نفر (4/24%) در گروه واژینال نیاز به کورتاژ داشتند. دو گروه از نظر عوارضی نظیر تب (361/0=p)، تهوع (814/0=p)، اسهال (676/0=p)، لرز (890/0=p)، نیاز به مسکن (258/0=p) و نیاز به ترانسفوزیون (971/0=p) تفاوت معنی داری نداشتند و هیچ موردی از پارگی رحم مشاهده نشد. نتیجه­گیری: میزوپروستول به هر دو روش رکتال و واژینال برای سقط طبی در سه ماهه اول بارداری در افرادی که سابقه زایمان به روش سزارین دارند، مؤثر می باشد.